Epilog

-Co  nim ? 
Zapytałam od razu gdy tylko Nick odebrał telefon.
Byłam strasznie zmęczona podróżą.Jednak lot z Sydney do New Jersey trochę trwał.
Gdy tylko zakończyłam rozmowę od razu powiadomiłam przyjaciół.
Byli smutni ,że muszę wyjeżdżać a Luke był nawet zły o to ,że od razu pędzie do Justina.
On nie rozumiał.Mimo iż to wszystko się tak potoczyło,e on mnie zdradził to go kocham.
Jestem głupia ale to właśnie z miłości zgłupiałam i mogę to wykrzyczeć całemu światu.
Tyle ile przeszłam z tym chłopakiem sprawiło ,że mimo wszystko dalej chciałam 
w to wszytko brnąć.
Moje myśl podsuwały m coraz to gorsze scenariusze.
Bałam się.Bałam się o tego głupiego szatyna.
Jak przypomnę sobie wszystkie te wydarzenia to mimowolnie uśmiech jest na moich ustach.
Nie na wszystkich wspomnieniach ale na większości.
Bo kto walczył o mnie ?
Kto był tym dupkiem ?
 kto był gotowy szukać mnie na końcu świata ?

-Skoro jesteś Bad Boy'em powinieneś się nauczyć zakładając okulary skarbie-zaśmiałam się poprawiając Ray Bany.
Szatyn był prawdopodobnie oszołomiony obrotem spraw co ja wykorzystałam,bo szybko chwyciłam podręcznik.Zamykając szafkę udałam się w stronę  klasy biologicznej.

*

-Heja-przywitałam się i miałam zamiar usiąść obok chłopców na kanapie ale kiedy przechodziłam obok stołu o coś zahaczyłam nogą i upadłam na podłogę.
-Co jest ?-zapytałam tak jakby samą siebie.
Obejrzałam się za siebie i dostrzegłam tego całego Justina.
-Co ty robisz ? -zapytałam z niedowierzaniem patrząc jak wychodzi spod stołu.
-Nic-zaśmiał się stając już na równe nogi.

-Idiota-powiedziałam pod nosem i o własnych siłach wstałam z ziemi.

*

Spojrzałam na Justina który chyba specjalnie powoli oblizywał usta.
Nie powiem ale sprawiło to ,że w moim brzuchy poczułam przyjemne ciepełko.
Od razu zagryzłam wargę nie odrywając wzroku od szatyna,któremu najwidoczniej to się podobało.

*

-A może Justin ? 

-Co Justin ? -zapytałam zdezorientowana.

-No może Justin by się z tobą przespał ? Mówiłaś ,że nie jest ci obojętny a ty mu.Mu chyba możesz powierzyć swój skarb-powiedziała.Chwilę zastanowiłam sie nad jej słowami i stwierdziłam 

iż Bieber się nada.Wiem idiotycznie to brzmi no ale taka prawda.

*

-Justin ? -szepnęłam.

-Hmm?

-Prześpij się ze mną ....   

*

W pewnym momencie odwróciłam dwoją głowę za siebie przez co moje usta były kilka milimetrów od jego.Nagle nasze oddechy przyśpieszyły,chłopak złapał mnie za nadgarstki i zaczął odwijać materiał z rękawic dzięki czemu już po chwili ich na dłoniach nie miałam.Nadal byłam do niego odwrócona a jego ciało przyległo mocniej do mojego a usta były tuż przy moich tak ,że mogłam poczuć ten miętowy zapach jego gumy do żucia i jego perfum.

A był to dopiero początek naszej wspólnej znajomości.

Żałuje niektórych czynów.Żałuje niektórych decyzji ale nigdy nie będę żałować tego ,że to właśnie jego spotkałam na swojej drodze.

-Szpital na Ball Street -była to jedyna odpowiedź jaką usłyszałam od swojego brata.

Zdenerwowałam się jeszcze bardziej i szybko wyszłam na chodnik próbując złamać taksówkę.

Po nieudanych próbach wreszcie mi się to udało.

Westchnęłam zadowolona i podałam adres,

Weszłam szybko do budynku i natychmiast ruszyłam do recepcji.

-Gdzie leży Justin Bieber?-zapytałam od razu 

-A jest pan kimś z rodziny ?-spojrzała na mnie kątek oka.

-Tak..ja jestem jego narzeczoną -powiedział szybko 

Byłam zbyt zdeterminowana aby przedłużać take gadanie.

-Sala 246 -powiedziała ponownie zanurzając nos w kartkach.

 Ruszyłam w stronę windy.Nie wiedziałam które to piętro.

Nagle zauważyłam małą mapkę na ścianie obok plakatu o ciąży.

Przez myśl przeszło mi jak to by było gdybym miała małego bobasa a ojcem by był Justin.

Uśmiechnęłam się pod nosem i zaczęłam szukać sali.

Okazało się ,że jest na 3 piętrze w lewym skrzydle szpitala.

Pobiegłam do windy i od razu wjechałam an właściwe piętro.

Nerwowo stukałam stopą o ziemię będąc zirytowana długą jazdą windy.

-Jak z nim ? -zapytałam bliska płaczu.

Całe zdenerwowanie,złość i przygnębienie zaczęło kumulować się we mnie,

-Jego noga potrzebuje rehabilitacji,została zgnieciona gdy samochód się okręcił.Ma liczne siniaki i zadrapania na razie nic więcej nie wiemy.Lekarze boją się ,że któryś narząd mógł nie wytrzymać.

Opadłam na siedzenie słysząc słowa Chada.Sarah wtuliła się w niego zaciskając mocno jego bluzę.

Spojrzałam na drzwi przede mną.

Łzy płynęły z moich oczu.

3 godziny później 

-Może wejść na razie tylko jedna osoba -powiedział lekarz do nas.

Spojrzałam na innych.Ich wzrok zaś był skierowany na mnie.

Pokiwałam głową i ruszyłam do drzwi.

Popchnęłam je lekko biorąc wcześniej głęboki oddech.

Podeszłam na łóżka na którym leżało ciało szatyna.

Schyliłam się i pocałowałam go w czoło znów zaczynając szlochać.

Złapałam za jego dłoń i splotłam nasze palce ze sobą.

-Kocham cię -wyszeptałam

-Nawet nie wiesz jak bardzo,bałam się ,że cię już nie zobaczę.Nie usłyszę twojego głosy i tych głupich żartów.-kontynuowałam

-Wróciłam ,wróciłam bo cię strasznie mocno kocham -pocałowałam  nasze splecione dłonie.

Spojrzałam na jego spokojną twarz.

Zauważyłam jak lekki uśmiech formuje się na jego ustach.

-Kocham cię -usłyszałam jego zachrypnięty głos.

Nachyliłam  się i pocałowałam kącik jego ust.

-Chcę mięć z tobą dużo dzieci,bardzo dużo.Chłopiec będzie Zack ,dziewczyna Lux ,podam obgadamy resztę 

Zaśmiałam się słysząc jego słowa.Będzie spaniałym ojcem.

Położyłam się obok niego ,wtulając w jego sylwetkę.

Nie obchodziły mnie teraz kabli teraz był ważny on.

-Co to znaczy "za daleko" ?

-Wszystko jest "za daleko".Chcę żebyś było tu...obok...już zawsze

*******************

No i koniec :(

Smutno mi ale cóż. Mało osób czyta tego bloga ja z resztą sama go za nie dbałam.

Na początku było okey.Dużo osób czytało i komentowało.

Teraz jak czytam od początku zauważyłam jak zmienił mi się styl pisania i wgl.

Dziękuję za wasze wejścia i komentarze.

Napiszcie mi coś miłego♥ 

Tak wgl to pierwsze swoje poważniejsze opowiadanie też zakończyłam sceną w szpitalu xD

Jakby komuś się nudziło -> KLIK

Zastanawiam się nad drugą częścią ale czy jest sens ?

Oceńcie sami ♥